Vrijdag zijn we 's ochtends gewoon naar het ICC gegaan. Rond 12 uur kwamen de jongens van het bouw team weer terug van hun werkgebied omdat we om 4 uur naar een vergadering moesten, waar we onszelf moesten voorstellen, vertellen wat we hier deden, vertellen wat we al bereikt hadden hier, vertellen wat we gaan bereiken en wat we van Kenia en natuurlijk van Kitui vonden. Nadat alle teams dit gedaan hadden gingen de werknemers van Sasol vertellen wie ze waren en wat hun functie was. Toen vertelde Mutinda over wat Sasol precies was en waar het voor stond. Ook kregen we hier een heel boeiend verhaal over de reden dat we hier waren. Zo vertelde hij ons dat we hier niet alleen waren voor onze stage, maar ook om te helpen.Na het hele verhaal van Mutinda kregen we wat te eten (vlees, aardappelen en Ughali). Toen we nog ongeveer een uur hebben na zitten praten, zijn we naar huis gegaan en hebben nog een gezellige avond gehad.

De volgende dag hebben we weer eens onze kleren gewassen en daarna zijn we naar het dorpje gegaan om eens flink te gaan winkelen. We hadden onze route al helemaal uitgestippeld. We waren met zijn 5en (Rick, Mick, Stefan, Jelle en Donny). Eerst zijn we naar het postkantoor gelopen om wat brieven te posten van Jelle. Vervolgens liepen we naar de winkel om geld te kopen voor onze dongle, waar we elke week opnieuw 1000 shilling uit geven aan een week onbeperkt internet. Daarna zijn we naar de bank gegaan omdat Mick en Jelle moesten pinnen. Hierna liepen we naar de supermarkt om de vaste boodschappen te halen samen met de speciale boodschappen voor 's avonds. Ook heb ik (Stefan) hier een nieuw kussen gekocht. Ik kan namelijk overal op slapen, maar ik kan niet 3 maanden op een stukje dubbelgevouwen isolatiemateriaal slapen. In het kussen dat ik nu heb voor 6 euro, verdrink ik bijna. Na de supermarkt zijn we naar de bar gegaan waar we bier hebben gehaald. Als laatste zijn we naar de slager gegaan. Daar vroegen we om 1 kilo geitenvlees, wat ingepakt werd in een prachtig mooi stuk karton. Op het vlees zaten wel een paar vliegen, maar ondanks dat zag het vlees er heerlijk uit. Toen we terugkwamen bij het huisje hebben we snel alles opgeruimd en zijn we samen met Laura, Rachel, Oscar en Adriaan aan een snelle lunch begonnen. Dat moest snel, omdat we van plan waren om zo snel mogelijk naar het zwembad te gaan.

Omdat we niet precies wisten waar het zwembad was, hadden we 3 taxi's besteld zodat die ons op de heenreis konden brengen. Toen we een toeter hoorde en met zijn 9en naar de poort van ons huisje liepen, kwamen we erachter dat er niet 3 taxi's, maar 1 taxi was gekomen. Zo'n communicatie foutje is hier best normaal. De chauffeur vond het niet nodig om zijn fout te herstellen en zo hebben we geprobeerd met zijn allen in die ene taxi te komen. Rick ging voorin zitten en had zo de meeste ruimte. Op de achterbank zaten van links naar rechts: Donny, Oscar en Adriaan met Laura op schoot. In de kofferbak zaten: Ik, Jelle, Mick en Rachel. Al met al was het dus weer een krappe bedoeling. Aangekomen bij het zwembad gingen we naar binnen en roken de chloor lucht al vrij snel. We liepen een trapje op en kwamen bij het zwembad, omringt door stroken met terrasjes. Het zwembad was niet erg groot, ongeveer 5 meter breed en 15 meter lang, maar het was goed genoeg voor ons. We zochten snel een plekje op en vonden er 1 met een bank, dus die was van ons. We hebben ons gelijk ontdaan van alle niet-zwemkleding en sprongen zo snel mogelijk in het water. Met de hoeveelheid chloor viel het wel mee. Ik had mijn onderwaterhuis van mijn camera meegenomen en kon dus alle foto's maken, behalve onderwater, want het water was daar te troebel voor.

Rond half 4 zijn we er weer uitgegaan omdat Rick en ik moesten koken en we iets speciaals in petto hadden. Toen we rond 4 uur thuis waren hebben we snel gedoucht en zijn we naar de buurman gelopen. We hadden namelijk afgesproken dat hij met ons echt Keniaans eten zou gaan koken. Het gerecht bestond uit geitenvlees, aardappelen, spinazie, tomaten, uien en nog wat kruiden. Terwijl we aan het koken waren hebben de anderen ervoorgezorgt dat er 2 tafels buiten op de binnenplaats gedekt werden, zodat ons huisje, het bouw team en het gezin van de buurman aan tafel konden. het dochtertje van de buurman had een nichtje of vriendinnetje op bezoek en die liepen ook de hele tijd achter ons aan en vonden het fantastisch dat haar vader met blanken aan het koken was. Na het eten koken vertelde de buurman dat we nog 1 gerechtje moesten maken en dat was Ughali. Dat krijg je door ongeveer 2 liter water te laten koken, vervolgens doe je er ongeveer een halve kilo mais bloem bij. en dan ga je dat roeren tot het ongeveer net zo hard wordt als aardappelpuree.

Rond kwart voor 7 konden we aan tafel. De zus van de buurman (die bij hem en zijn vrouw woont) zou ook mee eten, maar deed dit niet doordat ze zich niet lekker voelde. De buurman stond om 7 uur ineens op en zei dat hij nog naar de markt moest. Dachten we gezellig te gaan eten zaten we uiteindelijk nog maar met zijn 7en (Jelle en Donny waren weer naar het Bavaria hotel omdat daar voetbal te zien was). 's Avonds hebben we nog een hele tijd buiten gezeten terwijl iedereen genoot van een zaterdags avond drankje.

De volgende dag hadden we nog geen plannen, maar rond half 11 had Rick het idee om te gaan wandelen. Toen hun leraren er nog waren hadden die namelijk ook een flinke wandeling gemaakt over de weg die voorbij Sasol Office loopt. We hadden vernomen van die leraren dat er op die weg 2 routes waren. Wanneer je op die weg de eerste afslag naar rechts zou nemen zou je ongeveer 3 uur omlopen en dan weer bij Kitui uitkomen. Ze vertelden ook dat wanneer je naar links zou gaan je er veel korter over zou doen. Dus wij dachten dat we mooi die korte route konden nemen en dan zouden we nog terug zijn voor dat het bouwteam zou vertrekken om ongeveer 1 uur.

Tegen de tijd dat we vertrokken was het half 12 en we hadden al afscheid genomen van het bouwteam voor het geval wij later terug zouden zijn of hun iets eerder zouden vertrekken. Toen we eenmaal aan het lopen waren kwamen we over een brugje heen die over een nu nog droge rivier loopt. We zijn toen ook nog een stukje naar rechts de rivier op gelopen om te kijken waar het heen liep. Al snel merkten we dat dat geen zin had en we zijn de gewone weg dus maar gaan volgen. Toen we bij de splitsing kwamen, gingen we linksaf en kwamen lang een school, die uiteraard dicht was, doordat het zondag was. Een eindje verderop zagen we een middelbare school waar wel heel veel leerlingen rondliepen, die (toen ze ons zagen) gelijk begonnen te joelen en te schreeuwen. Toen we wat dichterbij de ingang van die school kwamen renden de scholieren allemaal weg omdat ze volgens ons nog nooit of niet vaak een blanke hadden gezien.

Na ongeveer een half uur verder gelopen te zijn, kwamen we in een dorpje wat letterlijk maar 1 straat was. Er stonden binnen 2 minuten ongeveer 30 kinderen op straat, die ons ook maar eng vonden. Toen we onze camera op ze richten renden ze allemaal weg van angst. Mick was al redelijk verbrand op zijn schouders en vond het te warm worden, dus die is op dat punt met Adriaan weer terug gegaan naar het huisje. Laura, Rachel, Rick en ik liepen wel door, doordat we wilden weten waar die weg heen liep. De angst van die kinderen verdween ook snel, omdat er steeds meer kinderen ons volgde naarmate we verder liepen. Na ongeveer een half uur zo verder gelopen te hebben zagen we een splitsing in de weg. We zijn daar naar links gelopen in de hoop zo weer bij Kitui uit te komen. Dit pakte anders uit toen we bij een middelbare school uitkwamen. Van de 30 kinderen volgder er nu nog maar 5. We liepen voorbij die school en kwamen weer bij een bruggetje. Aangezien ik niet echt zag dat de weg nog snel terug ging naar Kitui, stelde ik voor dat we over de droge rivier terug zouden gaan. De andere stemden hiermee in. Op de rivier waren verschillende mensen bezig met zichzelf te wassen, hun kinderen te wassen en hun kleren.

We liepen verder over de rivier en vanaf toen had ik echt het gevoel dat ik in Afrika liep. Mooie natuur en nergens een huisje te bekennen oftewel: rust. Na ongeveer 1 uur haakte ook eindelijk de 5 overgebleven kinderen af die ons nog achterna liepen. Uit het niets was daar ook ineens een man die ons wilde leiden. Aangezien de randen van de rivier nogal dicht begroeid waren, was er maar 1 weg en dus hadden we zijn hulp niet nodig. Echt engels sprak de man niet, dus besloten we maar niks tegen hem te zeggen en lekker rustig door te lopen.

Na 15 minuten kwamen we bij een T splitsing, en volgde we het water naar beneden, omdat we wisten dat we naar boven waren gelopen op de heenweg en dus ook weer naar beneden moesten lopen om thuis te komen. De man ging gelukkig de andere kant op, waardoor we dachten dat we van hem af waren. Maar na een tijdje keken we om en zagen de man weer achter ons aan komen. We liepen gewoon door waarna de man op een gegeven ogenblik doorhad dat hij niet gewenst was en hij weg ging. Daarna hebben we hem niet meer gezien.

We kwamen bij een dam uit en hebben daar even gerust. Toen Rachel even een kleine boodschap had gedaan kwam ze terug met een mango. We hebben die opgegeten, hebben onze handen gewassen en zijn toen verder gegaan. Uiteindelijk kwamen we weer bij de eerste brug uit en wisten toen weer waar we waren.

Ik belde Mick op en vertelde dat we geen idee waren waar we waren. En dat wanneer we ergens iets bekends zagen, we een taxi zouden bellen en zo snel mogelijk naar huis zouden komen aangezien het al bijna 5 uur was. Mick vroeg mij om elk half uur te bellen zodat ze wisten of alles nog goed was. Toen we ongeveer bij Sasol Office waren heb ik Mick weer gebeld en vroeg hem om naar een restaurantje in de buurt van Sasol Office te komen. Toen we daar aankwamen zagen we Mick en Adriaan ook net aan komen lopen en ze keken niet egt vrolijk. Toen we vertelden dat het een grap was konden ze er wel om lachen. We hebben bij het restaurant wat te eten besteld en kregen in plaats van frietjes, gekookte aardappelen in de vorm van frietjes. Het eten was verder wel lekker dus we vertrouwden het wel. Rick en ik hadden gelijk 2 drankjes besteld: een cola en een glas mangosap. In plaats daarvan kregen we allebei cola en we kregen samen 1 kan mangosap met ijsklontjes. Dat was geen onaangename verrassing.

Na het eten zijn we naar het dorpje gelopen en hebben we nog even snel boodschappen gedaan, want we hadden geen brood en water meer. Toen we thuis kwamen is Laura onder de douche gegaan en hebben Rick en ik een tijltje met water gevuld, waar we met onze voeten ongeveer een uur hebben in gezeten. 's Avonds lagen we rond 12 uur allemaal op bed. Al met al hebben we ons weekend goed benut.