Het helpen bij de dam.
Afgelopen donderdag ochtend hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn Donny, Mick en ik (Stefan) rond half 10 uur naar de stad gegaan, om daar nog even wat boodschappen te doen om mee te nemen. Jelle en Oscar hadden daarvoor opgebeld de avond op woensdag avond.
We zijn na het winkelen nog even naar een restaurantje geweest om te gaan eten en gingen toen naar de matatuplaats (busplaats). We keken welke matatu we moesten hebben en stapten in. We waren lekker op tijd en hadden dus veel plaats. We gingen achterin zitten en zaten dus met zijn 3en op een 6 persoons achterbank. Na ongeveer 15 minuten kwamen er een paar jongeren binnen en die gingen naast ons zitten. We zaten nu achterin met 5 man. Vlak voor dat we vertrokken stapte er een man in, pakte een boekje, sloeg die open en begon ineens te schreeuwen. Achteraf bleek dat dat een man was die over het geloof aan het praten was.
We waren ongeveer 5 minuten aan het rijden toen we al weer stopten. Er stapte een man in en die kwam tussen mij en Mick in zitten. Hij keek niet echt fris uit zijn ogen, maar we accepteerde het toch. Na een tijdje rijden was de man in slaap gevallen en schudde goed door elkaar over de hobbelige wegen. Bij een grote hobbel raad je het al..., stootte de man zijn hoofd best hard tegen de stoel voor hem.
Toen we in Mutomo aankwamen na ongeveer 3 uur besloten we een beetje vooraan in de bus te gaan zitten, doordat we er bijna uit moesten. Ik werd tegen het raam aangeperst en had geen beenruimte, dus moest ik me oprollen. Er stapte net voor we verder reden een vrouw in en die gaf Donny een hand en ons ook. Het bleek een vrouw te zijn die altijd kookt voor de jongens. Toen we in Kiango aankwamen stapte we naar buiten ik strekte mijn rug, die dubbel lag en liepen een winkeltje binnen. We liepen achter de toonbank langs naar een achterdeur. Toen we daarna naar rechts liepen zagen we de slaapkamer van de jongens. In die kamer staat een kast en 4 bedden en veel water. Donny gaf ons een rondleiding en liet ons het dorpje Kiango zien. Ook zagen we de richting waarin we moesten lopen om bij de dam te komen. Toen we weer terugkwamen hebben we wat te drinken gekocht in het winkeltje waar we eerder doorheen gelopen waren. Na ongeveer een half uur kwamen Oscar en Jelle terug van de dam en die hadden ook nog wel wat verhalen om te vertellen over Kiango. Al snel kwam de kokkin aanlopen met het nieuws dat het eten klaar was. We aten een soort nasi met annanas, worstjes en chaphati (soort pannekoek). Na het eten zijn we al snel naar bed gegaan aangezien het donker was, we moe waren en er geen stroom was.
De volgende dag ging Oscar brood halen en kwam erachter, dat er nog geen brood was. Hij heeft toen maar Donna's gekocht. Dat zijn een soort oliebollen in de vorm van een annanas schijf. Na het ontbijt gingen we naar de dam. Het was een uur lopen, maar dat viel mee. Toen we aankwamen bij de dam stelden de jongens ons eerst voor aan een aantal mensen. Daarna gingen we aan het werk en hebben we stenen van een plek in het bos naar de dam gesjouwd.
Hierbij werden kruiwagens ingezet, vrouwen (die mochten dan ook water hebben als de dam af is en houten kleine ladders, waar de stenen opgelegd werden. Jelle en ik liepen heel de tijd met die ladders, aangezien je die met zijn 2e moest tillen. Na het middageten (bonen met mais) gingen we cement mengen en storten. Bij het mengen heeft de community het meest gedaan, omdat wij meer stenen moesten zoeken. Maar bij het storten deden we allemaal mee. We gingen in een rijtje staan, terwijl er aan het begin van het rijtje cement in kommen van ongeveer 50 centimeter doorsnede werd gegooid. Die schijven moesten we doorgeven en aan het eind van het rijtje stond iemand die het storte. Aan het einde van de dag zaten we helemaal onder het cement. We sloten de dag nog even af met de community en moesten natuurlijk ook bidden. We kregen van Alex (een van de leidinggevende van de dam) ook een bijnaam. De mijne was Kalonso: dat is de naam van de vice president. De vice president houdt namelijk ook van praten.
Toen we thuis kwamen hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt samen met de jongens en de buddies van de jongens. Ook Alex kwam nog even op bezoek. De volgende dag zouden we om half acht met de matatu naar huis gaan, maar die matatu kwam niet. Toen moesten we de matatu van half 9 pakken, maar die was ook te laat. Hij kwam om kwart voor 9 en dus stapte we in. Ik moest in het gangpad staan, maar dat was maar voor 5 minuten, doordat ik toen al naar voren werd geroepen omdat er plaats was gemaakt voor 'de Muzungu'. In Mutomo kon Mick, die al een plaats had, weer naast mij komen zitten. Na een weer een slopende rit van 3,5 uur kwamen we in Kitui aan en gingen we zo snel mogelijk naar huis. Daar zagen we binnen het labteam weer zitten en hebben Rick, Laura en ik 's middags de was weer gedaan, zoals elke week.
's Avonds hebben we een film gekeken tot dat de stroom uitviel. Laura heeft voor de verandering eens mijn rug gemasseerd, want dat was wel nodig. Rond 2 uur gingen wij als laatste naar bed. De volgende dag zijn Rick, Laura en ik naar de stad geweest om inkopen te doen en gingen Rachel en Adriaan een stukje lopen. Mick ging zijn was doen en bleef dus thuis. Verder hebben we lekker rustig aan gedaan op 's avonds na. 's Avonds hebben Rick en ik nog even een stuk hardgelopen naar de pinautomaat en terug. Verder hebben we de film van zaterdag afgekeken en een nieuwe opgestart. Rond 11 uur was iedereen kapot en gingen we dus maar slapen.
Deze morgen hebben we al een vergadering gehad over hoe het project verloopt.
Reacties
Reacties
Hee Stefan!
Leuk om allemaal zo te lezen! Goed om te horen dat het allemaal OK gaat en dat je hard aan het werk bent.
Succes!
Groetjes,
Nigel
Hé jongens...jullie hebben weer een boel nieuwe dingen meegemaakt. Een aparte ervaring, waarmee jullie weer goed werk verricht hebben. Nu heb je ook een beeld bij de verhalen van de dammenbouwers!
En nu weer in de ICT-wereld jezelf nuttig maken...
fijn dat je toch zoveel kunt betekenen voor de bevolking daar! Succes verder deze week en tot schrijfs!
groetjes Berta
Kalonso, is wel een aparte naam. Kijken of we die kunnen onthouden voor als je terug bent.
Groet René
Hoi jongens
Wat een leuke verslagen alweer. Doordat jullie allebei over wat anders uitgebreid vertellen hebben we een compleet beeld. We zien jullie al helemaal bezig en jullie hebben volgens mij wel veel plezier met z'n allen. Vooral die polonaise (zonder muziek) lijkt me wel grappig om te zien. Leuk om te horen dat jullie het ondanks de primitieve omstandigheden er het beste van maken.
Jongens....werk ze ......nu weer lekker rustig in Kitui ......en tot de volgende update.
groeten uit een lenteachtig Elshout
Hé harde werkers (ahum)
Mooi om te lezen dat jullie jezelf ook nog nuttig kunnen maken bij de dammers. Een beetje sjouwen kun je waarschijnlijk nog net aan jullie overlaten hahahaha. Was een dagje lichamelijke arbeid zo zwaar dat Stefan, alias Kalonso, gemasseerd moest worden. Ja heren! Het valt allemaal niet mee. Hoe luidt de bijnaam van Mick trouwens in het Keniaans??
Jullie hebben er inmiddels 7 werkweken opzitten en de tijd vliegt voorbij. Nog 5 weekjes ploeteren en dan kunnen jullie beginnen aan een welverdiende vakantie.
Hebben jullie daar al plannen voor en al iets geregeld, of wachten jullie zoals gewoonlijk tot het laatste moment?
Moet ik nog cupasoup sturen of iets anders??? Laat het maar weten en ik maak een pakketje voor jullie.
Hoe is het trouwens met de 2 dames? Kunnen ze het een beetje volhouden tussen de overmacht aan mannen?
Als ik dit stukje terug lees, merk ik dat er wel veel vragen in staan.
Ik wens jullie allemaal nog een aangename tijd en heel veel plezier onderling. Zorg er wel voor dat ze jullie namen over 10 jaar nog kennen. Verzin maar een ludiek iets waardoor je in de onvergetelijkheid geraakt.
Groetjes uit Elshout.
Peter
Zojuist even de tijd genomen om de verhalen te lezen en de foto's te bekijken. Het is echt gaaf!
Stefan je hebt verborgen talenten met verhalen schrijven. Echt leuk om te lezen.
Onze vakantie naar Kenia beleef ik (Lisa) ook weer helemaal opnieuw. Het is echt een super mooi land en fijn dat jullie je daar nuttig kunnen maken.
De frikandellen liggen op je te wachten op vrijdagavond, maar dan pakken wij er maar eentje (of twee).
Nog heel veel plezier en blijf vooral schrijven. Ook handig voor achteraf om te bedenken wat je allemaal gedaan hebt.
Hé jongens....wat is het stil aan de andere kant...
We zijn benieuwd hoe jullie week en weekend is verlopen. En wat er staat te gebeuren de komende dagen...Dus we kijken uit naar een nieuw verhaal!
groetjes van Berta en Frans
Hoi Stefan,
Ik begon het schrijven al te missen, maar gelukkig er was vandaag weer een update.
Als je in de ICT geen wek kunt krijgen kun je misschien nog als zwemonderwijzer aan de slag.
Succes verder.
Groetjes van ons allen uit Tiel
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}